روز 29 بهمن روز سپندار مذگان
روز عشق شاد باد

وقتی به شروع و چگونگی وقوعش فکر می کنم، بنظرم همه چیز گیج و پیچیده میآید! اما ظاهرا این گیجی چندان هم عجیب و دور از انتظار نیست، چون عبارت "ضربه فرهنگی" را چنین تعریف کرده اند: "تغییراتی در فرهنگ که موجب به وجود آمدن گیجی، سردرگمی و هیجان می شود."

این ضربه چنان نرم و آهسته بر پیکر ملت ما فرود آمد که جز گیجی و بی هویتی پی آمد آن چیزی نفهمیدیم!
شاید افراد زیادی را ببینید که کلمات Hi و Hello را با لهجه غلیظ Americanاش تلفظ می کنند. اما تعداد افرادی که از واژه درود استفاده می کنند، بسیار نادر است!


همینطور کلمه Thanks بیش از سپاسگزارم و Good bye بسیار راحت تر از «بدرود» در دهان ها می‌چرخد. ما حتی به این هم بسنده نکرده ایم!


این روزها مردم برگزاری جشن ها و مناسبت های خارجی را نشانه تجدد، تمدن و تفاخر می دانند.
سفره هفت سین نمی چینند، اما در آراستن درخت کریسمس اهتمام می ورزند!


جشن شب یلدا که به بهانه بلند شدن روز، برای شکرگزاری از برکات و نعمات خداوندی برگزار می شده است را نمی شناسند، اما همراه و همزمان با بیگانگان روز شکرگزاری برپا می کنند!


همه چیز را در مورد Valentine و فلسفه نامگذاریش می دانند، اما حتی اسم "سپندار مذگان" به گوششان نخورده است.


چند سالی ست حوالی26 بهمن ماه (14 فوریه) که می شود هیاهو و هیجان را در خیابان ها می بینیم. مغازه های اجناس کادوئی لوکس و فانتزی غلغله می شود. همه جا اسم Valentine به گوش می خورد. از هر بچه مدرسه ای که در مورد والنتاین سوال کنی می داند که "در قرن سوم میلادی که مطابق می شود با اوایل امپراطوری ساسانی در ایران، در روم باستان فرمانروایی بوده است بنام کلودیوس دوم. کلودیوس عقاید عجیبی داشته است از جمله اینکه سربازی خوب خواهد جنگید که مجرد باشد. از این رو ازدواج را برای سربازان امپراطوری روم قدغن می کند.کلودیوس به قدری بی رحم وفرمانش به اندازه ای قاطع بود که هیچ کس جرات کمک به ازدواج سربازان را نداشت.اما کشیشی به نام والنتیوس (والنتاین)،مخفیانه عقد سربازان رومی را با دختران محبوبشان جاری می کرد.کلودیوس دوم از این جریان خبردار می شود و دستور می دهد که والنتاین را به زندان بیندازند. والنتاین در زندان عاشق دختر زندانبان می شود .سرانجام کشیش به جرم جاری کردن عقد عشاق،با قلبی عاشق اعدام می شود...بنابراین او را به عنوان فدایی وشهید راه عشق می دانند و از آن زمان نهاد و سمبلی می شود برای عشق!"


اما کمتر کسی است که بداند در ایران باستان، نه چون رومیان از سه قرن پس از میلاد، که از بیست قرن پیش از میلاد، روزی موسوم به روز عشق بوده است!

بقیه در ادامه مطلب

تا یادم نرفته منبع

راهنمای ترینر

F6 Toggle Infinite Health
F7 Toggle Infinite Armor
F8 Toggle Infinite Ammo
F9 Toggle Infinite Run
F10 Toggle Infinite Breath
Shift+F6 Toggle Infinite Nitrous
F11 Increase Money
3 No Wanted Level
5 Max Wanted Level
6 Toggle One Hit Kill
7 Toggle Bulletproof Vehicles
8 Toggle One Hit Exploding Vehicles
9 Toggle Freeze Mission Timer

میخام از روز چهل هشتم بگم

 میدونم چند روزه رد شده و لی خوب بدجوری ضایع شدم ، و این مطلب بدجوری ذهنمو درگیر کرده بود واسه همین اومدم بنویسم تا مگه فراموش کنم . 

آخه  فکر میکردم امسال هم مثل هرساله

و چقد سفارش دادم عکس بگیرین از حلیم  چهل هشتم  که میخام بهترین عکسها رو بزارم .

آخه هرسال تو این روز یکی از برادران روحی ( پدر و عموهایم  ) پیرو پدرشون ،تو این روز واسه عزاداران حلیم آماده میکردن ، ولی امسال این سنت شکسته شد و یه غذای دیگه طبخ شد خوب بود ،خدا قبول کنه ،ولی خوب اون شور و حرارت و همکاری و همبستگی که در تهیه حلیم بود تو تهیه این غذا  نبود .

یادمه سالهای پیش ، روز قبلش خانمهای روستا می اومدن با هم بلغورها رو میشستند و روز بعد قبل از اذان صبح آشپزها و چند نفر از اهالی روستا می اومدن و آشپزی شروع میشد و و حدود ساعتهای 11 و اینا که میشد جوونای روستا می اومدن با چه شوق و ذوقی حلیم رو بهم میزدن  هر کسی به نیتی و خانمها هم نیز در این مراسم شرکت میکردن و به نیت حاجات خودشون  و دیگران حلیم  رو به هم میزدن و جالبه هنوز هم که هنوزه از قدیمی ها یاد میکنن مثلا میگن ای جای رمضان کوهستانی خالی و محمد یزدی و اینا بعد از اینکه خوب حلیم رو شلاق میزدن و اماده شد توزیعش میکردن ولی خوب اینها همه مال پارسال و سالهای گذشته بود ولی خوشحالم که  پدرم بشدت به این حلیم پایبندن و میگن به هیچ وجه این رسمو عوض نمیکنن و انشالله سالی که نوبت ما بشه از این شور و هیجان و همبستگی عکس میگیرم و با جزئیات بیشتر واستون عکس میزارم   .

پی نوشت : دیشب خونه عموجان بودیم و راجع به این قضیه حرف زدیم و گفتند بنا به دلایلی فقط امسال این کار رو کردند ؛ سالهای بعد همین حلیم برقراره انشالله

بـــه نــادانـــــــــی گرفتــــم راه تهــران                ندانســــــــتم که میگردم پشیمان

از ان آب و هــــــــوای روح پــــــــــــرور                  نمودم رو به این دود و دم اینسان

خوش آن وقتــــی که در روستـــامان                  کشــــــاورزی نمودم شاد و خندان

الا ای بــاعـــــــــث آوارگـــــــی هــــا                   شوی محزون و دلخون و پریشـــان

کنون در شهر تهران خــــــوار و زارم                    نــــــدارم چاره ای جز درد  هجران

گرفتار صفم , صف هـــــای بسیــار                    خــــداونـــدا نجــاتـــم ده زتـــهــران

گرانــی ای گرانــی ای گـــــــرانــــی                   در آوردی پــــدر از مـــن چه  آسان

ندانم با گرانی ها چـ««ه ســــــازم                    نمـــودم بنــــده را ویــــلان وسیلان

از این جا رانده زانجا مانده گشتم                    چنـــین باشـــد سزای شخص نادان

به چه روئـــــی کنـــم رو در ولایت                    همــان جایــی که باشد بهتر از جان

منبع : گزیده اشعار امین گلستانی سبزواری